Finland, de eerste kilometers

De eilanden van de Åland archipel gaan vloeiend over in de Kustavi archipel. Omdat Åland vrij zelfstandig is binnen Finland en cultureel meer Zweeds dan Fins is, was ik pas in Kustavi ‘echt’ in Finland, hoewel ik nog steeds niet op het vasteland was. Wel was het vasteland nu verder zonder veerponten bereikbaar.

Kustavi is het hoofddorp van de Kustavi archipel die bestaat uit circa tweeduizend eilandjes met in totaal een kleine duizend permanente inwoners. Het is een populaire, levendige badplaats. Veel mensen hebben hier een vakantiehuis aan het water en/of een boot in een van de vele jachthavens. Het centrum concentreert zich rond een kruispunt. Hier is de supermarkt, de kerk en even verderop wat restaurants met terrasjes en wat winkels. Er is overduidelijk geen gebrek aan ruimte, maar het is even wennen dat een vorm van de ons bekende knusheid daardoor ontbreekt.

Turku

De eerste stad op het echte Finse vasteland was Turku. Turku is de oudste stad Finland, gesticht in de dertiende eeuw door de Zweden die er de hoofdstad van de Finse provincie binnen hun Zweedse Rijk van maakten. Het heette toen Åbo. De stad werd meteen lid van de hanzesteden waardoor Zweeds de officiële taal was, Duits de handelstaal en Fins … Fins? Ook stond in Åbo de eerste universiteit van het land. In de achttiende eeuw overhandigde Zweden de provincie Finland aan de Russen, die vonden dat Åbo veel te dichtbij Zweden lag en het nieuwe Helsinki tot hoofdstad benoemden. De ellende was nog niet over: in 1827 brandde vrijwel de hele houten stad af. Voordeel daarvan was dat de stad opnieuw ontworpen werd door de stadsarchitect van Helsinki: C.J. Engel. En zo veranderde langzaamaan het grotendeels Zweedstalige Åbo in het Finstalige Turku.

Wat er nu nog staat dat ‘oud’ is, was ook vóór de grote stadsbrand van steen: het kasteel en de kathedraal. Beide zijn gebouwen in een andere stijl dan ik gewend ben en hebben uiteraard in de loop der eeuwen wat gedaanteverwisselingen ondergaan. Vlakbij het kasteel is het Forum Marinum, het scheepvaartmuseum met een museumhaven en alles wat je je maar wensen kan. Het is supergroot en heeft alles van oorlogsschepen tot windjammers. Andere bezienswaardigheden zijn de voormalige gevangenis en maar liefst twaalf musea. Ik bezocht nog de prachtige overdekte markt, met talloze winkeltjes met verse etenswaren, noten en thee, maar het was heerlijk weer dus daarna settelde ik lekker op de ontelbare gezellige terrasjes aan de rivier waar Turku aan ligt: de Aura.

Rauma

Rauma is een stadje aan de kust met een binnenstad die compleet Unesco werelderfgoed is. Brandde houten Turku compleet af, in Rauma is al een aantal eeuwen geen brand geweest, met als gevolg dat de houten huizen er nog staan. Een leuke stad, die goed inspeelt op z’n beroemdheid door Unesco. De binnenstad is niet verworden tot een doods openlucht museum, maar is een binnenstad waar mensen wonen en werken. Wel zijn er heel veel winkeltjes in design, handwerken, mode, heel veel brillenwinkels en kappers.

Na Rauma reed ik naar het nabij gelegen Sammallahdenmäki, een gebied met zo’n vijftien graven en grafheuvels uit de bronstijd. Ook dit is geadopteerd door Unesco, maar ik moet heel eerlijk zeggen dat als er op het bordje gestaan had dat de stenen opgestapeld waren tijdens het landelijke scoutingweekend, ik het waarschijnlijk ook geloofd had.

In Sammallahdenmäki besloot ik ook mijn geplande route ietsje te wijzigen. Ik besloot de kust nog een eindje te volgen en naar Kristinestad – ook bekend als Kristiinankaupunki – rijden. Kristinestad is van oudsher Zweedstalig, vandaar dat de Zweedse naam eerst genoemd wordt. Onderweg kwam ik langs de Långfors brug, een oude stenen brug die onderdeel uitmaakt van een oude postroute uit de 16^e eeuw.

Kristinestad

Volgens mijn reisgids staat Kristinestad bekend als het schattigste stadje van Finland en het is inderdaad erg leuk. Wederom geheel van hout en veel huizen zijn zelfs ouder dan die in Rauma: in Kristinestad is er nooit een grote brand geweest. Maar het is kleiner en iets minder afwisselend qua bouw dan Rauma. Kristinestad ligt op een landtong tussen de zee en een zeearm en richt zich op het strandtoerisme. Het is een vrolijk stadje met een positieve sfeer, vrij veel restaurants en terrasjes.

Maar na Kristinestad werd het echt tijd om te gaan controleren of er wel echt duizend meren zijn in het Land van de Duizend Meren.

est op de weer-apps. Ik had geluk: deze winter was het in Griekenland opvallend goed weer, terwijl het in Spanje en Portugal vrij koud en nat was. Maar over het algemeen heb ik vaker de verwarming aan gehad en vaker een dikke trui gedragen dan in de Algarve.

Overnachtingsplaatsen

Vrijwel alle campings en camperplaatsen zijn in de winter gesloten. In heel Griekenland zijn hooguit tien à vijftien campings het hele jaar open. Dat betekent dat je eigenlijk gedwongen bent om wild te staan. Dat is lastig: de officiële wet kent alleen ‘wild staan mag niet’, aanpassingen als ‘gedoogplaatsen’ en ‘wel parkeren/niet camperen’ kent men hier niet. Er zijn plaatsen die onder camperaars bekend staan als gedoogplaatsen, daar zal je niet zo snel een boete krijgen, maar je kan er wel weggestuurd worden. In bijvoorbeeld Nafplio is zo’n ‘gedoogplaats’ maar de politie komt iedere avond controleren op parkeren/camperen en maakt zelfs opmerkingen over een openstaand dakraam. Gelukkig gaat het meestal goed: dan sta je ongekend prachtig aan een haventje of aan een strandje.

Een ander nadeel van het niet open zijn van campings is dat er nauwelijks mogelijkheden zijn om je zwart en grijs water te lozen. Het is dus een kwestie van nauwkeurig plannen hoe lang je met je toiletcassette kan doen en dan racen naar de dichtstbijzijnde open camping en daar lozen. Je ziet helaas dat veel camperaars in de natuur en in zee lozen.

Propaan gas

Voor ik in Griekenland aan kwam dacht ik dat propaan gas een groot probleem zou worden, maar dat valt erg mee. Je moet alleen geen haast hebben: er zijn voldoende winkels/bedrijven waar je je lege fles kan inleveren en je volle fles een of twee dagen later weer op kan halen. Wel moet je niet al te gehecht zijn aan je eigen fles, want je krijgt lang niet altijd je eigen fles terug.

Waar stond Lily de camper?

Inmiddels moest ik steeds vaker gebruik maken van de Park4Night app. In Finland geldt het ‘allemansrecht’ wat betekent dat je vrij mag staan zolang je anderen niet lastig valt en de natuur niet vernielt. In praktijk betekent dat dat je mag overnachten op parkeerplaatsen, bijvoorbeeld in de stad, maar ook bij strandjes. Campercontact heeft slechts weinig van deze mooie plekjes, Park4Night gelukkig veel meer.

Kustavi: campercontact site nummer 20748.  Een extreem rustige camping met uitstekende voorzieningen, prima om even bij te komen van een lange reis.

Turku: Park4Night site nummer 62263: Ruissalo park, een grote parkeerplaats op een eilandje net buiten het centrum. Prima gelegen om naar het centrum te fietsen.

Rauma: campercontact site nummer 64954: een parkeerplaats grenzend aan het oude centrum. Praktisch voor stadsbezoek, maar niet ideaal om te overnachten.

Sammallahdenmäki: Park4Night site nummer 126123: de parkeerplaats van de grafheuvels, groot en ruim genoeg om heerlijk rustig te overnachten.

Kristinenstad: campercontact site nummer 20805: prima camping op loop- en fietsafstand van het centrum, met eigen strandje.