De Zuid-Westhoek van Frankrijk

Vanuit Cadillac richtte ik de neus van Lily de Camper verder zuidwaarts. Ik had nog steeds geen haast, dus ik besloot wat uitgebreider te toeren door Zuid-West Frankrijk, een regio waar ik normaal vrij snel doorheen rijd.

Ik besloot dat dit het moment was om Les Landes te verkennen. Ik heb waarschijnlijk als kind een boek gelezen dat daar speelde, want ik heb altijd al in mijn hoofd dat ik het daar wilde bekijken. De beelden die ik in mijn hoofd had, bleken niet te kloppen met de werkelijkheid. Ik had een romantische, wilde natuur in mijn hoofd, Les Landes bleek uit kilometerslange productiebossen te bestaan, met kaarsrechte wegen er tussendoor. Natuurlijk heeft Les Landes ook prachtige stranden, maar daar kwam ik dit keer niet voor. Twee dagen lang heb ik rondgereden door Les Landes om te zien of ik er iets leuks aan kon ontdekken, maar dat is niet echt gelukt.

Labastide d’Armagnac

Ik reed Les Landes gedesillusioneerd weer uit. Het werd gelukkig meteen weer leuk met een flinke verdedigingskerk in Roquefort en een fijn pleintje in St. Justin. Maar mijn bestemming was het overheerlijke plaatsje Labastide d’Armagnac.  Een bastide is een versterkte nederzetting en dat heeft goed gewerkt, want het staat er nog steeds. Het stadje uit de 14^e eeuw  bestaat uit een prachtig plein met kerk en wat schattige straatjes er omheen.  Aan de kant van het dorp waar de camperplaats is, staat een prachtig lavoir, de openbare wasplaats. Aan de andere kant van het dorp staat het Château de Prada, wat niks met schoenen te maken heeft, maar alles met wijn: het is geen château als in kasteel, maar château als in wijngoed.

Voor fans van wielrennen: zo’n twee kilometer ten zuiden van Labastide d’Armagnac ligt een kerk die de ‘Notre Dame de Cyclistes’ genoemd wordt. Binnen hangen er allemaal shirts en andere regalia van beroemde wielrenners. Alle wielrenners kunnen hier zegeningen voor hun fietstochten vragen.

Capbreton

Kriskras door Zuid-West Frankrijk toerend kwam ik aan in Capbreton. Ik had al vaak over deze camperplaats aan het strand gehoord. Tot nu bracht ik de laatste nacht vóór en de eerste nacht ná Spanje altijd door op de camperplaats in Ondres. Die camperplaats is nu helemaal vernieuwd en niet meer gratis, dus kon ik net zo goed Capbreton eens uitproberen. Het was druk met vooral surfers, maar niet vol. Het lukte me een plaatsje pal aan het duin te veroveren. De stad Capbreton zelf is een niet al te indrukwekkend badplaatsje, maar het gaat hier ook vooral om het strand en de surf. Alleen de kerk is interessant: van buiten is al te zien dat deze kerk gewijd is aan de zeelieden, want de toren heeft een dubbelfunctie als vuurtoren. Binnen hangen prachtige zeeschilderijen, in de vloer zit de afbeelding van een anker. Bijzonder: de kerk beschikt over een ‘pieta’, dit is een beeld van Maria met een dode Jezus in haar armen. Daar zijn er niet veel van.

Pays Basque

Een klein rondje door Frans Baskenland. Oh, wat is het daar mooi! Ik bezocht La Bastide Clairence. Inderdaad, weer een versterkt stadje, net als Labastide d’Armagnac, maar dan met een heel andere sfeer. Allebei liggen ze bovenop een heuvel met aan de top van de straat een kerk en allebei hebben ze een pleintje waar ik koffie kon drinken, maar daar houdt de vergelijking op. La Bastide Clairence is helemaal ingenomen door kunstenaars. Nu is dat niet erg, maar het verandert het karakter van zo’n stadje wanneer er geen winkels, maar wel veel galeries zijn. Het hele stadje bestaat uit de typisch witte Baskische huizen. Zo’n 80% heeft Baskisch rode en zo’n 20% Baskisch groene luiken.  Ook moderne huizen zijn wit met meestal Baskisch rode luiken en accenten. 

Via een prachtige route reed ik naar Espelette. Ik had weer een oud stadje verwacht, maar Espelette  is het regionale toeristisch centrum waar de Basken hun regionale producten en souvenirs verkopen aan bussen vol toeristen. Zelfs nu was het niet rustig. Een heel dorp vol met winkels en winkeltjes. Specialiteiten zijn onder andere de kettingen met pepers die  aan de huizen te drogen hangen.  Verder verkopen de winkels wijn, schapenkaas, allerlei dingen die je met die pepers kan maken, lokale cakes en allerlei kleding en aardewerk in de Baskische kleuren. Nieuw waren de mondkapjes met de Baskische vlag die ik natuurlijk meteen kocht. Na Espelette reed ik naar de Spaanse grens.

Waar stond Lily de camper?

Sabres: campercontact site nummer 77905. Een fijne plaats op de parkeerplaats tegenover het Ecomusée. Een goede uitvalsbasis voor Les Landes.

Labastide d’Armagnac: campercontact site nummer 21194. Een mooi veldje met voorzieningen tussen het stadje en de rivier. Bij nat weer niet op het gras gaan staan.

Saint Lon de Mines: campercontact site nummer73452. Een echte overnachtingsplaats. Het dorpje heeft een museum over de voormalige mijnen dat ongetwijfeld interessant is wanneer het open is.

Capbreton: campercontact site nummer1798. Een enorme camperplaats waar wel honderd campers kunnen staan, misschien zelfs wel meer. Direct aan het strand, met uitstekende voorzieningen en niet duur. Een beetje te massaal naar mijn smaak.

La Bastide Clairence: campercontact site nummer 63711. Ik stond op de parkeerplaats achter het zwembad met zelfs een parkje met picknicktafels. Erg leuk en op loopafstand van het stadje.

Espelette: campercontact site nummer 21125. Tsja, je moet nou eenmaal ergens staan om te overnachten en deze parkeerplaats ligt zo’n beetje in de stad. Ik denk dat het vaak onmogelijk is hier een plaatsje te vinden, maar nu was het redelijk rustig.