Peloponnesos

Na drie maanden Kalamata was mijn werk klaar en ging ik de Peloponnesos verder verkennen. Op het hele schiereiland is ongelooflijk veel te zien en er zijn enorm veel leuke dorpjes en prachtige stranden. Met andere woorden: het is onmogelijk om alles in een keer te zien. Ook ik moest een selectie maken.

 

Mani

Wanneer je bij Kalamata doorrijdt, kom je op de middelste van de drie ‘vingers’ van de Peloponnesos: Mani. Mani is anders dan de rest van Griekenland. Het is een apart volk, met een eigen cultuur en een eigen geschiedenis. De bergen van Mani zijn hoog, heel hoog, het kan er in de winter dan ook flink koud worden en zelfs sneeuwen. En de wegen zijn vaak smal en wie last van hoogtevrees heeft, kan beter omrijden.

Mijn eerste stop na Kalamata was Stoupa. Alweer een leuk dorp aan een mooie baai. En … Stoupa staat erom bekend dat het zo’n beetje het enige echte fietspad van Griekenland heeft: van Stoupa naar Agios Nikolaos. En het is een prachtig fietspad over de rotsen langs de zee. Agios Nikolaos blijkt bijna nog leuker dan Stoupa zelf!

Gythion

Via Areopoli op Mani reed ik naar Gythion. Ik hoorde dat het een leuk plaatsje is, maar vooral ook dat het een prachtige ‘gedoogplaats’ voor campers heeft net buiten de stad en bij een scheepswrak. Dat moest ik natuurlijk zien. Nou bestaat ‘gedogen’ niet in de Griekse wet, maar het lijkt erop dat je hier inderdaad, in ieder geval in de winter redelijk legaal staat. Aan het strand ligt het fotogenieke scheepswrak ‘Dimitrios’ dat hier in de jaren ’80 strandde. Hoe, wat en waarom is niet duidelijk, het gerucht gaat dat het schip sigaretten of misschien zelfs drugs smokkelde. Maar het ligt er nu mooi te liggen en is makkelijk via het strand te bereiken. 

Monemvasia

Na een paar dagen aan het strand te hebben gestaan in Gythion ging ik naar Monemvasia, een grote hoge rots die voor de kust ligt. Vroeger zat hij vast aan het land, maar sinds de aardbeving van 375 ligt de rots voor de kust en is inmiddels met het vasteland verbonden door een dam. Op zich is een rots voor de kust niet bijzonder, maar deze wel. In de 6e eeuw werden de Laconiërs die in deze contreien woonden, opgejaagd door mensen uit het noorden. Ze vluchtten naar de rots en bouwden aan de achterkant een stad die dus niet te zien was (en is) vanaf het land. De stad groeide en bloeide en er kwam zelfs een boven- en een benedenstad: boven voor de elite en onder voor het gewone volk zodat er letterlijk op neergekeken kon worden. Monemvasia lag natuurlijk ontzettend strategisch en iedereen wilde er dus de baas zijn: Byzantijnen, Venetiërs, Turken, de paus uiteraard, Russen en uiteindelijk de Grieken zelf ook nog eens.

Aan het begin van de vorige eeuw was de stad zo goed als verlaten, maar inmiddels is het een toeristische trekpleister. Van de bovenstad is niet veel over, alleen de muren die over de hele bovenkant lopen. De benedenstad is erg leuk om doorheen te slenteren.

Nafplion

Nafplion werd onmiddellijk mijn favoriete stad van Griekenland. Het is mooi, het is gezellig, er is veel te zien, maar het is ook modern en arti.  Je kan met de camper op een aparte parkeerplaats aan de haven staan en je wandelt zo de stad in. Een heerlijke stad met leuke winkelstraatjes, gezellige terrasjes, overheerlijke restaurants en maar liefst drie kastelen om te bezoeken. En ook wat modernere geschiedenis: de eerste president van Griekenland werd hier in 1831 doodgeschoten.

Een beetje vreemd is het verhaal achter de Leeuw van Beieren, die hier ligt. Toen Griekenland officieel door andere landen in 1832 als onafhankelijk erkend werd, vond men dat er ook een koning moest zijn en die moest uit de Europese adel komen. De eer ging naar de 17-jarige Otto van Beieren en hij nam ter bescherming wat soldaten van thuis mee. Helaas overleden zijn soldaten al snel aan de tyfus en daarom slaapt de leeuw daar nog steeds. Maar het is wel een hele mooie leeuw.

Epidaurus

Rijd je van Nafplion iets naar het noorden dan kom je langs Mycene, een van de mooiste opgravingen op de Peloponnesos. Maar er zijn heel veel opgravingen en ik had bedacht dat ik Epidaurus en Korinthe ging bezoeken en zelf vond ik dat wel genoeg.

Een paar kilometer van Epidaurus is een Duitser een camperplaats begonnen en dat is de enige camperplaats die alle voor ons herkenbare eigenschappen van een comfortabele camperplaats heeft. Dat is best wel eens fijn. Nog fijner is dat je van hieraf heel mooi kan fietsen naar Epidaurus.

De meeste opgravingen lijken eerlijk gezegd een beetje op elkaar: er zijn wat restanten van tempels en er is een groot theater. Verder zie je vooral de lijnen van de voormalige straten en huizen. En iedere opgraving heeft een museum waar ze goed zorgen voor archeologische vondsten als beelden en sieraden.
In de winter zo’n opgraving bezoeken heeft als voordeel dat je er bijna in je eentje rondloopt, maar als nadeel dat er naderhand geen kopje koffie is.

Even verderop, aan de kust, ligt ‘oud Epidaurus’ met vóór de kust, onder water de ruïnes van de oude stad.

Galatas en Poros

Na Epidaurus reed ik naar de laatste ‘vinger’ van de Peloponnesos, via Methana naar Galatas. Galatas ligt op het vasteland en van hieruit vertrekken bootjes naar de overkant naar het schilderachtig eiland Poros. Het is allemaal ongelooflijk mooi, maar wel heel erg toeristisch.

Korinthe

Mijn laatste stop op de Peloponnesos was Korinthe. Eerst Oud-Korinthe en daarna natuurlijk het Kanaal van Korinthe. Ook Oud-Korinthe is een grote opgraving met tempelresten en een theater. Grappig is dat langs de weg het Griekse theater aan de ene kant ligt en aan de overkant van de weg het Romeinse theater. Voor wie niet zo heel veel zin heeft in de opgravingen is Korinthe ideaal: je kan er grotendeels omheen fietsen en vanaf het terrasje van de bakker met de lekkere taartjes kan je zo door het hek kijken en dan heb je al heel wat gezien.

Het Kanaal van Korinthe snijdt dwars door de landtong die de Peloponnesos verbindt met het vasteland. Het is een prachtig gezicht en het is moeilijk voor te stellen hoe het aan het einde van de 19e eeuw gegraven is. Inmiddels is het te smal en te ondiep voor de steeds grotere zeeschepen, maar kleinere boten kunnen er nog steeds prima doorheen. Natuurlijk is er een complete toeristenkermis omheen gebouwd, maar daardoor kan je ook makkelijk parkeren en naar de brug lopen om de foto te maken.

Ga je daarna de brug over, dan verlaat je de Peloponnesos en kom je op het vasteland van Griekenland.

Waar stond Lily de Camper

Stoupa: De camping van Stoupa bleek ondanks andere berichten niet open te zijn, maar een vriendelijke dame verwees me naar de grote parkeerplaats bij de nieuwe kerk en daar stonden meer campers. Deze plaats is onbekend bij de apps.

Gythion: Park4Night site nummer 16704. Een prachtige plek net achter de duinen, waar camperen in ieder geval in de winter gedoogd wordt. Op loopafstand van het scheepswrak, de stad zelf is wat verder weg.

Monemvasia: Park4Night site nummer 56938. Een prima plek in de haven.

Nafplion: Park4Night site nummer 324928. Een parkeerterrein aan de haven van Nafplion waar campers gedoogd worden. Wel oppassen: de politie controleert streng, heel streng op het onderscheid tussen parkeren en Kamperen.

Epidaurus: Camperstop Kalimera in Lygourio. Op Google maps staat nu dat deze tijdelijk gesloten is. Het is een prachtig aangelegde en vooral zeer comfortabele camperplaats.

Galatas: Park4Night site nummer 33610. Een ruime parkeerplaats aan de haven van Galatas met prachtig uitzicht op Poros.

Korinthe: Park4Night site nummer 11047. Camperstop Aphrodite’s Water is een echte camperplaats en de familie ontvangt iedereen met open armen.